Powrót do Polski
26 listopada 2023
WMM i DSM Limanowa
9 grudnia 202327 LISTOPADA
193. ROCZNICA OBJAWIENIA MATKI BOŻEJ ŚW. S. KATARZYNIE LABOURÉ
MEDALIK NIEPOKALANEJ ŚWIATŁEM DLA ŚWIATA
„Noszenie Medalika oznacza przyjęcie Maryi do serca, zaproszenie Jej do „siebie” i wzywanie Jej w swym sercu: „O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”.
Nosić Medalik, to przyjąć Maryję i wejść w promieniowanie Jej macierzyńskiej miłości, to nauczyć się od Niej czynić cokolwiek Jezus nam powie, to podobnie jak Ona, stać się ziemią przyjmującą Boga w sercu świata, rodzić Boga dzisiaj.
Nosić Medalik, to otworzyć się na obecność Zmartwychwstałego w naszym świecie i złączyć się z Nim w służbie braciom.” (S. Anna Prévost SM: Katarzyna Labouré. Powiernica Nieba)
MAŁY MEDALIK DLA TAK WIELKIEGO ŚWIATA
„Z ludzkiego punku widzenia nasze społeczeństwo stawia tak wielkie i złożone wymagania, że mamy pokusę utraty odwagi i wiary w człowieka. Poprzez znak Medalika, znak ofiarowany w historycznym okresie głębokich przemian, Maryja chce nam przypomnieć, że niezależnie od rzeczywistości, w której żyjemy, Bóg zawsze jest z nami: żyje w sercu świata i przemienia go, jest Panem historii. Wkłada w nasze dłonie ziarna, które mamy posiać na ziemi, by uczynić ją możliwą do zamieszkania.” (S. Anna Prévost SM: Katarzyna Labouré. Powiernica Nieba)
W poniedziałek 27 listopada w Święto Matki Bożej od Cudownego Medalika, w kaplicy Domu Prowincjalnego Sióstr Miłosierdzia w Krakowie, Eucharystii przewodniczył J.E. Ks. Biskup Jan Zając. W homilii przypomniał, że noszenie Medalika jest wyrazem wdzięczności za ten dar łaski. Z naszej strony potrzeba otwartości i czynnej współpracy. Ważne jest zrozumienie sensu zawartego w nim posłannictwa. Najświętsza Maryja Panna zaprasza nas do coraz głębszego nawrócenia w Chrystusie.
28 LISTOPADA
WSPOMNIENIE ŚW. KATARZYNY LABOURÉ
ŚWIĘTA MILCZENIA
„Byłam tylko narzędziem.
To nie dla mnie ukazała się Najświętsza Dziewica.
Wybrała właśnie mnie,
by nie wątpiono w prawdziwość objawień”
(Katarzyna Labouré)
„Wraz z Siostrą Katarzyną pozwólmy, by Chrystus przychodził do nas,
byśmy przyjęli Jego spojrzenie i patrzyli na świat tak jak On.
Otwórzmy serca na piękno i pokorę Maryi, Gwiazdy Ewangelizacji,
byśmy tak jak Ona stali się odbiciem Piękna i Pokory Boga.
Pozwólmy, by Duch Święty przemieniał nas w „nowe stworzenie”,
byśmy pokochali świat i kierowali go ku Królestwu Bożemu.”
(S. Anna Prévost SM: Katarzyna Labouré. Powiernica Nieba)
W dniu 28 listopada w naszej kaplicy Mszy św. przewodniczył ks. Superior Jacek Gasiński CM. W homilii ukazał życie Katarzyny Labouré Siostry Miłosierdzia, która realizowała swoje chrześcijańskie powołanie do świętości na drodze powołania wincentyńskiego. Powiedział m.in.:
„Jej świętość realizowała się w codzienności: przez spotkania z ludźmi, przez dzielenie ich smutków, radości i nadziei, przez podejmowanie wciąż tej samej pracy i okazywanie dobra wszystkim, a zwłaszcza cierpiącym. Używając wyrażenia papieża Franciszka: była „świętą z sąsiedztwa”. Miłość pobudzała ją do poszukiwania nowych środków, by wraz z ubogimi zaradzać potrzebom każdego z nich. Odznaczała się dwiema postawami: dobrocią i zdecydowaniem”.
„Życie Siostry Katarzyny Labouré, nazywanej „Świętą milczenia i życia ukrytego”, mającej serce przy Bogu, a ręce przy pracy, było pokorne, proste i pełne miłości”.
„Czuwajmy i trwajmy mocno w wierze.
Niech przeciwności życia i trudne wydarzenia w świecie nie zniechęcają nas
w ufnym oczekiwaniu na czasy ostateczne.
Święta Katarzyno, apostołko Cudownego Medalika,
przez który rozlały się potoki łask na wyschniętą ziemię - Módl się za nami”.
29 LISTOPADA
390. ROCZNICA POWSTANIA ZGROMADZENIA SIÓSTR MIŁOSIERDZIA ŚW. WINCENTEGO A PAULO
„Założenie waszego Zgromadzenia nie było dziełem ludzi. Możecie więc śmiało powiedzieć, moje córki, że pochodzi ono od Boga. Oczywiście, ustanowione dla zajęcia tak miłego Bogu, już samo w sobie doskonałe i bardzo pożyteczne dla bliźniego, nie może mieć innego twórcy. Jest nim sam Bóg”. (Św. Wincenty a Paulo, 13.02.1646)
„Duch waszego Zgromadzenia polega na oddaniu się Bogu, aby kochać Jezusa Chrystusa i służyć Mu w osobie Ubogich. Owa służba obejmuje zarówno potrzeby ich ciała jak i duszy”. (Św. Wincenty a Paulo 09.02.1653)
W trzeci dzień świętowania Triduum Zgromadzenia, Mszy św. przewodniczył Ks. Stanisław Czernik, Administrator Parafii św. Floriana w Krakowie. Homilię wygłosił Ks. Prałat Grzegorz Szewczyk. Odnosząc się do czytań liturgicznych położył akcent na słowa z Listu do Kolosan (3, 12-16): „obleczcie się w serdeczne miłosierdzie”. Dla Apostoła miłosierdzie to dobroć; miłosierdzie to pokora; miłosierdzie to cichość; miłosierdzie to cierpliwość; miłosierdzie to znoszenie jeden drugiego; miłosierdzie to wybaczenie sobie nawzajem; miłosierdzie to zjednoczenie z Bogiem w Jezusie Chrystusie. I od tego zjednoczenia i bliskości z Jezusem zależy miłosierdzie, tylko wtedy jest ono możliwe.
Ksiądz Prałat w homilii przedstawił historię powstania Zgromadzenia w XVII wieku, jego początki jednocześnie proste i niespodziewane. Św. Wincenty i św. Ludwika odczytali znaki czasu, potrzebę okazywania miłosierdzia biednym.
Natchnienie, myśl i dzieło św. Wincentego było ponadczasowe, potrzebne w przeszłości, ale także i dzisiaj.
KS. Prałat pogratulował Siostrom Miłosierdzia ich charyzmatu i ich powołania oraz zachęcił do troski o wiarę, by odpowiadać na zadania jakie Bóg im powierza:
„Gdy przychodzi jakieś ludzkie zniechęcenie, czy warto tak się poświęcać, pomyślcie, skoro Bóg daje zadanie, to daje także łaskę do jego spełnienia. Ale żeby tak pomyśleć potrzeba tylko jednego, potrzebna jest WIARA, o którą musimy się modlić i troszczyć na różne sposoby. Wszystkie praktyki religijne, zakonne, Wam w tym pomagają. Bądźmy im wierni, to jest to ładowanie akumulatora, na modlitwie, na adoracji.
Służba biednym, chorym, bezdomnym, Wy dobrze o tym wiecie, często jest próbą wiary. Służba to próba wiary. Ale z pomocą przychodzą nam pełne nadziei, Chrystusowe słowa:
„Błogosławieni miłosierni albowiem Oni miłosierdzia dostąpią.” (Mt 5, 7)
Niechaj te słowa przynaglają nas i niech nas mobilizują.
„Szczęśliwymi jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was i gdy z Mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.” (por. Mt 5,11-12)
