Urodzinowy tort

Chcemy opowiedzieć o „Małej –Wielkiej” radości jaką udało nam się sprawić na początku tego roku.

Właśnie wtedy Pani Józefa rozpoczęła swój 96 rok życia. Jak to się ładnie mówi „piękny wiek”… Kilka tygodni wcześniej w prostej, szczerej rozmowie powiedziała, że nigdy w życiu nie dostała na urodziny tortu.

Mała – Wielka Radość ?

Mała, bo cóż to za trudność zrobić pyszny i pięknie przyozdobiony tort, szczególnie dla naszej Pani Eli – pielęgniarki, która od początku istnienia stacji Caritas pracuje z siostrami.

Wielka, bo trzeba było widzieć to zaskoczenie, niedowierzanie, autentyczną radość, że wreszcie, że chociaż raz w życiu (może nie ostatni?) dostało się mały, ale własny tort!

My też bardzo przeżyłyśmy ten czas, a wdzięczność Pani Józefy była wielka /nie o nią jednak chodziło.

A potem miła rozmowa przy TORCIE i kawie i kolędach.

I jeszcze coś co może wyda się naginaniem rzeczywistości, ale nie możemy udawać, że tak nie odebrałyśmy tego wydarzenia. Otóż Pani Józefa z racji swego wieku ma problemy ze słuchem. Udało się nam zdobyć dla niej aparat słuchowy. I tak oto konwentowe hasło „Ephata” nabrało bardzo, bardzo konkretny wymiar w naszej służbie.

I znowu zaskoczenie, niedowierzanie i autentyczna radość, że słyszy!

My też bardzo to przeżyłyśmy, a wdzięczność Pani Józefy i nasza dla Darczyńcy jest wielka (nie o nią jednak chodziło).