Historia Zgromadzenia w Polsce

Założyciele przekonani, że Miłość Chrystusa, która powinna naglić Zgromadzenie nie ma granic, w 1652 r.wysłali pierwszą grupę sióstr do Polski. Siostry zamieszkały najpierw w Łowiczu, na dworze królowej Marii Ludwiki Gonzagi, potem w Warszawie w pobliżu Księży Misjonarzy na terenie Parafii św. Krzyża. Siostry opiekowały się chorymi, zajmowały się wychowaniem dzieci i sierot, w czasie wojny ze Szwedami w 1655 opiekowały się rannymi żołnierzami.

W 1659 r. założono pierwszy dom sióstr w Warszawie przy ul. Tamka 35. Mieścił się tam szpital dla sierot, Siostry opiekowały się chorymi nie mającymi możliwości opieki w płatnych szpitalach, miały aptekę i ambulatorium.

W 1712 r. utworzono Polską Prowincję Sióstr Miłosierdzia z Domem Centralnym w Warszawie.

Czas rozbiorów Polski przyniósł utrudnienia w zarządzaniu Prowincją. Aby móc dalej prowadzić apostolstwo trzeba było dokonać podziału. Z dawnej jednej prowincji wyłoniła się w 1783 prowincja galicyjska zwana inaczej lwowską z Domem Centralnym we Lwowie. Cesarz Józef II pozwolił istnieć szarytkom ze względu na ich działalność społeczną: charytatywną i wychowawczą. W 1859 r. przeniesiono Dom Centralny ze Lwowa do Krakowa. Dało to początek nowej nazwie - „Prowincja Krakowska".

W 1797 roku ukształtowała się prowincja litewska. Szczególnie dotkliwe represje dotknęły tę prowincję, która ostatecznie została zlikwidowana przez władze carskie w 1842 roku.

W zaborze pruskim, w 1850 roku erygowano Prowincję Poznańską z domem centralnym w Poznaniu. W 1863 r. główną siedzibą Zarządu Prowincji stało się Chełmno nad Wisłą, stąd późniejsza nazwa Prowincja Chełmińska.

W dobie rozbiorów centrami zarządzania poszczególnymi prowincjami stały się więc: Warszawa, Lwów, Wilno, Poznań a następnie Chełmno.

Aktualnie istnieją 3 Prowincje:

• warszawska, ul. Tamka 35, 00-355 Warszawa
• chełmińska, ul. Dominikańska 40, 86-200 Chełmno
• krakowska, ul. Warszawska 8, 31-155 Kraków.